یه فنجون چای ...

همه میگن چقدر خوبه که مثل بقیه نیستی
چقدر پخته و جا افتاده ای که جلوی ناملایمات کم نمیاری
همه فکر میکنن یه دل خوش داری که همیشه گوشه لبت یه لبخنده....
اما....
اما نمیدونن که از یــــــــــه جایی به بــــــــــعد دیگه هیچی برات مهم نیست
دیگه هیچی خوشحالت نمیکنه
دیگه از ته دل نمیخندی
اونقــــــــــدر مشکل داری که این مشکلا واست خنده داره
یه چیزایی که واسه بقیه سادست واست نشدنیه
حتی کسی رو نداری که باهاش حرف بزنی
حتی دیگه مخالفتم با چیزی نمیکنی
زمانی که هر کسی با صدای بوق ماشینش شناخته میشه، تو فقط قدم میزنی
تنها صدایی که آرومت میکنه صدای خش خش برگها زیر پاهاته
هیچکی باور نمیکنه که تو ذره ای از اینایی که هستی باشی
اونجاست که توی جمع ها تنهایی
تو خنده هات غمه
و تو بغضات حسرت...
اما بازم کورسوی امیدی داری
شاید یه فنجون چای
شاید نگاه گیرا
و شاید یه لبخند ساده
بیاد و کوه سکوتتو بشکنه
بیاد و لرزه به قلبت بندازه
صداتو بلرزونه و تپش قلب بگیری
شاید دیگه تنها نمونی
یکی بیاد که درداتو نگفته بدونه و آرومت کنه
نه اینکه بیای و بنویسیشون....
10-9-94 ۲۳:23
Www.chelchela.blog.ir