آهای دنیا

آهای دنیا

مدارا کن با احساسی که از چند جا ترک خورده

تمام حس دیروزو یکی از جنس شب برده

شبیه روحی سرگردون رو کف پوش خیابونم

زمستونم،زمستونم 

سراسر خیس بارونم

خودت میدونی حالم رو 

خودت میبینی داغونم

یه عمری از پی بیراهه ها رفتم

چطور از راه بر گردم

تمام دلخوشی ها رو با عشقی پوچ سر کردم

یه کام از دوده سیگارم

شده تنها مددکارم

دارم میرم سراغ آلبومه عکسا

منی که از عشق بیزارم

چه زخم هایی که بی صدا خوردم

به جرم عشق روزی صد دفعه مردم

آهای دنیا تقاص آرزوهامو 

غبار خیس چشمامو

بگیر از قلب بی احساس...

خنده

خنده ام را از سر مستی ندان                        آنکه می خندد، غمش بی انتهاست

گشنه ای کاو در پی یک لقمه نان                    تلخک شیرین لب هر پادشاست

در همه حالی بدم با دیگران                           حال خوش، تنها غم این باوفاست

عشق بازی در میان غمدلان                          خود گواه محکم این ادعاست

گه خلم خواندند و گه خام و جوان                    خنده سازی بهترین نوع دعاست

خنده در احوال بد با دیگران                             از صفات رادمردان خداست

با همه دردم چنان کردم چنان                          بر لبانت پای کوبی بس به راست

عاقبت خنداندمت ای دیگران                            خنده ات والاترین روی خداست

14-8-92

یار

من زنده به رنگ خوش پندار توام یار                                 وا مانده ز افکار سبک بالی گفتار

من هم نفس هستی آرامش دیدار                                 جانم همه در جام شراب تو گرفتار

چون قطره ی اشکی پی روی تو روانم                              یا محو شوم یا به گلی آب رسانم

با هر قدمی از حرمت دور شدم من                                انگار که جان داده و بی نور شدم من

زنجیر قوائد به نگاهت بشکستم                                     به زور و زر غیر تو هم عهد نبستم

تو مشعل تن سوز و دل انگیز جهانی                              در قافله ی وصف چو خورشید  نمانی

در خلوت ذهنم چو بهار ریشه دواندی                              هر روز دلم رابه خرابات  کشاندی

از پشت نقاب نفسم راه تو بگشا                                   تا جوی شود راهی صد چشمه ی دریا

        

میراث

به روی سنگ های تیره و روشن به گورستان اثر باقیست

به ذهن و باور نیکان این سامان گوهر باقیست

اگر چه غنچه ی زیبای لبخند از بهاران رخت ها بر بست

نگاه مهر بان باغبان بر شاخه ساران پر ثمر باقیست

گمنام

چرا بازی؟؟؟ چه راحت دل بریدی ؟؟

چرا حال خرابمو ندیدی؟؟

تلافی کردی هر چی دیده بودی؟؟

شاید تو قلب من خدا رو ندیدی؟؟؟؟؟؟؟؟

جسم فانی

بر جان و تنم حسرت پرواز نحفته است                        چون قمری بشکسته پر وبال که خفته است

همسان شرابی که از هسته ی تاک است                       روحم همه در وصلت خاک است

تبعید شده در قفس بسته تن گیر                                  مدهوش می و باده و شب گیر

چون قافیه ای در نفس شعر گرفتار                                 یا همچو ردیفی پی ترجیع به تکرار

تنها خوشی مانده به دل دیده ی بیناست                  هم اوست که در ظلمت شب دست تواناست

بر روی زمین درد به کرار چشیدیم                                 در نافله ی عمر چه غم ها که ندیدیم

پندار پلیدی که چون زهر زمانست                                 در باور ما لاشه ی صد چاک بهانست

فردا که هنر از پس دیوار برآید                                      روشنگری از کوچه ی گفتار در آید

امیددر آیینه ی خورشید نشیند                                    هر یار فراوان گل توحید  بچیند

نیمکت

من همان پیکره پراحساس

که نشسته است به باد

آن فراموش شده در نزدیکی

 که دلش سوخت ولی هیچ نگفت

من همان حس بد تنهایی

حس آن نیمکت خیس و سرد

که نشسته است به آب

آن یگانه سند احساسات

که به کل رفته ز یاد

در زمستانم و هیچ کسی مرهم نیست

که به گرمای تنش زخم یخم باز کند

که بیاید به سراغم نفری درمانده

آن که از عشق رانده

٢٣-٧-٩٢ ٠٠:٣٠

شوریده

شوریده ام شوریده ام

از دو جهان ببریده ام

تا کام بر کامم نهی

در خون خود غلتیده ام

.

جانم بیا جانم بیا

ای دین و ایمانم بیا

تا جان بگیرم از تو من

شوریده بی ادعا

زخم دل

تا که بودی زخمه بر دل میزدی

رفته ای و زخم بر جان می خورد

زخم دل هیچ است در خوناب تو

رفتنت با دیگری، جان می برد

من تمام خویشتن را داده ام

دلبری همچون تو را استانده ام

دلبری با عاشقان کار تو است

پاکبازان را کجا یار تو است؟

عاشقی با بی کسان کار من است

عشق مسلخگاه امثال من است

گیج و مست و منگ و کور و دربه در

هرچه دیدستی همه حال من است

پاکبازان را همان بهتر که دل

در حضور همچو تو، کارند به گل

آنچه از آغاز در بخت من است

عشق بازی با همین اهرمن است

٢٣-٧-٩٢ ١٥:٤٥

سلام آقا

سلام آقای خوبیها،سلام ای قرص ماه نور                      

تو اقیانوس پر مهری،سلامت میدهم از دور

سلام ای مرکز ثقل تمام مردی و ایثار

سلام ای ناجی غم های مرد زار

سلام ای برکت خاک خراسان

سلام ای نوح وفخر ملک ایران

سلام ای دست اعجاز خدایی

تو بر هر ناشناسی آشنایی

مسافر در پی راه تو بسیار

قدم گاهت بهشت و وعده ی یار

شفاعت پیشه ی آهوی تنهایی

سلام ای رهبر امواج دریایی

به خاک مرده با دست مسیحایی نشان دادی

به ملک بی نشان توس،جان تازیی را ارمغان دادی

تو آن پیغمبر هشتم،رسول دین و دنیایی

درختی آنچنان سرور،که از هر گوشه پیدایی

سلامت میدهم ای کعبه ی حجاج بی عیب

بنو شان بر دلم شرابی از غیب