رفت و رفت

رفتی و رفت از سرت رفتار من

رفتنت رفتار من را رفت و رفت

رفت رفتار تو و رفتار من

رفتنی ها ماندن و رفتار رفت

25-8-92    23:19

ترک پری چهر

آن ترک پری چهر که در خانه دل بود

گل را بپسندید و شعارش همه دل بود

آن کس که دل ما ز عالم بستاندش

از عشق در او هیچ نبود و همه گل بود

آن خوش سخن خوش نظر محفل مجنون

در مجلس عشاق دگر هم، همه ول بود

با بی صفتان هیچ نبودم به سرایی

آن بی صفت آمد به سراغم، غم دل بود

9-9-92   1:00

هر کجا رفتی

هر کجا رفتی در این دل مانده ای

تو خدای قلب این درمانده ای

آمدی آتش زدی بر هستیم

می ستایم دوزخی که داده ای

ای ز عشقت عالمی ویران شده

عاشق ویرانه ام چون داده ای

مهر میسازم من از ویرانه ها

بر تمام کائنات فرمانده ای

سر به مهرت میزنم هر روز و شب

قبله دلها، مرا سوزانده ای

دوزخت را می ستایم دائما

چون در آنجا، تو مرا خوابانده ای

7-9-92    1:49

صخره و دریا

وقت دیدارت دلم غوغا بشد

آنچه پنهان بود کنون پیدا بشد

صخره دل در یم چشمان تو

همچو موری در دل دریا بشد

ابر و باد و ماه و خورشید آمدن

صخره همچون کوه پابرجا بشد

همچو کوهی بود بر نامحرمان

دل، چو فهمیدت چنین رسوا بشد

جز قیامت هیچ کس قادر نبود

اینچنین باشد که آن دریا بشد

کوه در پایت چنین افتاده است

ای جماعت محشر کبری بشد

ای قیامت محشری در قلب من

روح ایزد در تنت تابانده شد

٢٥-٨-٩٢  ٢٣:٤٠  خونه

خنده

خنده ام را از سر مستی ندان                        آنکه می خندد، غمش بی انتهاست

گشنه ای کاو در پی یک لقمه نان                    تلخک شیرین لب هر پادشاست

در همه حالی بدم با دیگران                           حال خوش، تنها غم این باوفاست

عشق بازی در میان غمدلان                          خود گواه محکم این ادعاست

گه خلم خواندند و گه خام و جوان                    خنده سازی بهترین نوع دعاست

خنده در احوال بد با دیگران                             از صفات رادمردان خداست

با همه دردم چنان کردم چنان                          بر لبانت پای کوبی بس به راست

عاقبت خنداندمت ای دیگران                            خنده ات والاترین روی خداست

14-8-92

یار

من زنده به رنگ خوش پندار توام یار                                 وا مانده ز افکار سبک بالی گفتار

من هم نفس هستی آرامش دیدار                                 جانم همه در جام شراب تو گرفتار

چون قطره ی اشکی پی روی تو روانم                              یا محو شوم یا به گلی آب رسانم

با هر قدمی از حرمت دور شدم من                                انگار که جان داده و بی نور شدم من

زنجیر قوائد به نگاهت بشکستم                                     به زور و زر غیر تو هم عهد نبستم

تو مشعل تن سوز و دل انگیز جهانی                              در قافله ی وصف چو خورشید  نمانی

در خلوت ذهنم چو بهار ریشه دواندی                              هر روز دلم رابه خرابات  کشاندی

از پشت نقاب نفسم راه تو بگشا                                   تا جوی شود راهی صد چشمه ی دریا

        

میراث

به روی سنگ های تیره و روشن به گورستان اثر باقیست

به ذهن و باور نیکان این سامان گوهر باقیست

اگر چه غنچه ی زیبای لبخند از بهاران رخت ها بر بست

نگاه مهر بان باغبان بر شاخه ساران پر ثمر باقیست

جسم فانی

بر جان و تنم حسرت پرواز نحفته است                        چون قمری بشکسته پر وبال که خفته است

همسان شرابی که از هسته ی تاک است                       روحم همه در وصلت خاک است

تبعید شده در قفس بسته تن گیر                                  مدهوش می و باده و شب گیر

چون قافیه ای در نفس شعر گرفتار                                 یا همچو ردیفی پی ترجیع به تکرار

تنها خوشی مانده به دل دیده ی بیناست                  هم اوست که در ظلمت شب دست تواناست

بر روی زمین درد به کرار چشیدیم                                 در نافله ی عمر چه غم ها که ندیدیم

پندار پلیدی که چون زهر زمانست                                 در باور ما لاشه ی صد چاک بهانست

فردا که هنر از پس دیوار برآید                                      روشنگری از کوچه ی گفتار در آید

امیددر آیینه ی خورشید نشیند                                    هر یار فراوان گل توحید  بچیند

شوریده

شوریده ام شوریده ام

از دو جهان ببریده ام

تا کام بر کامم نهی

در خون خود غلتیده ام

.

جانم بیا جانم بیا

ای دین و ایمانم بیا

تا جان بگیرم از تو من

شوریده بی ادعا

زخم دل

تا که بودی زخمه بر دل میزدی

رفته ای و زخم بر جان می خورد

زخم دل هیچ است در خوناب تو

رفتنت با دیگری، جان می برد

من تمام خویشتن را داده ام

دلبری همچون تو را استانده ام

دلبری با عاشقان کار تو است

پاکبازان را کجا یار تو است؟

عاشقی با بی کسان کار من است

عشق مسلخگاه امثال من است

گیج و مست و منگ و کور و دربه در

هرچه دیدستی همه حال من است

پاکبازان را همان بهتر که دل

در حضور همچو تو، کارند به گل

آنچه از آغاز در بخت من است

عشق بازی با همین اهرمن است

٢٣-٧-٩٢ ١٥:٤٥