منم و عشق و صبوری ...

 

مگه بهترین نبودم

مگه نازنین نبودم

مگه تو نبودی میگفتی

تو نبودی من نبودم

مگه عاشقت نبودم

مگه عشق تو نبودم

مگه بهترین غزلهارو

برای تو نسرودم

 

چطوری شده که رفتی

چرا هیچی بم نگفتی

 نکنه میون عاشقها

دل به عشق دیگه دوختی

انگاری راستکی رفتی

انگاری منو فروختی

مراقب باش تورو جدت

نبینم که روزی سوختی

 

تو برو خب به سلامت

من هم اینجام پر حسرت

پر احساسمو و تردید

رفتنت نمیشه عادت

مشکی می پوشم به حسرت

ختم قلبم و علاقه ات

تو که خوش باشی عزیزم

قلب من میگیره راحت

 

منم و خدای خوبی

منم و عشق دروغی

منم و بغض حضوری

منم و حسرت و دوری

منم و گریه و شوری

منم و خنده زوری

منم و داغ نگفته

منم و عشق و صبوری

 ۱۶-۱۲-۹۲.  ۲۳:۱۹

عمری تنهایی

عمری پی توگشتم وگشتم همه نالان
در کوی و بر و دهکده و شهر و خیابان
من را زچه پرسی، بپرس از همه پیران
کان عاشق سرگشته که بوده است ز ایران
آن بی نفس در قفس مست پریشان
آن تک پر پرعشق که چشمش همه گریان
آن کشتی تنها که بجامانده ز طوفان
آن عاشق بی عشق به ظاهر همه خندان
تا آمدی و دیدمت ای ساحل آرام
روحم ز بدن رفت و روانم شده ویران
ای هم نفس و هم سخن و هم نظر ای جان
هرشب به سحر وصل تو خواهم ز سرانجام
۱۲-۱۲-۹۲  ۱۴:۰۰