تنهایی من

این سکوت آسمان ویرانگر است*

زندگی اینک به سبکی دیگر است*

روزگاری زندگی بر عشق بود*

هم خدا هم مردم آن را می ستود*

رنگ و بویی بر تن و اشکم نبود*

معرفت، عشق و صفا پر رنگ بود*

عشق ها آن لذت جاوید بود*

در دل آن مردمان خورشید بود*

ای فسوس از بازی این روزگار*

کاملا وارونه گشته کردگار*

عشق ها اندر تن و بالین شد*

هر شبی با دیگری رنگین شد*

رسم شیدایی ما شد مسخره*

ای خدا کار مرا کن یکسره*

کاش میشد راهی بر قلب داشت*

عشق را آنطور که باید می نگاشت*

 

می نوشت بر پیکر سخت زمان*

آه ای تنهاییم با من بمان*

7.12.90 00:30 خون