اعتیاد به تنهایی

پشت سیستمم نشستم

چشمام منتظر رنگ قرمز گوشه بالایی سمت چپ صفحه است
حتی صدایی هم از گوشه پایینی سمت راست صفحه هم دیگه نمیاد
بازم میرم تو پیجها میگردم
بعضی از عکسها ناخودآگاه نظرمو جلب میکنه
چه خنده ی زیبایی داره این عکسه
این یکی چقدر انرژی مثبت توشه
محو تماشای اونا میشم
کم کم داره احساس خفگی بهم دست میده
بازم این بغض لعنتی اومد
صدام میگیره و اشک تو چشام جمع میشه
باید حواسم باشه که اطرافیانم نفهمن
الان اگه یکی صدام کنه پرخاش میکنم

اصلا حس الانم شبیه حال و هوای این عکسا نیست
کاش...
کاشکی ...

کاش من هم همچو یاران، عشق یاری داشتم
خاطری می خواستم یا خواستاری داشتم

تا کشد زیبا رخی بر چهره ام دستی ز مهر
کاش چون آیینه، بر صورت غباری داشتم
...
ای که گفتی انتظار از مرگ جانفرساتر است!
کاش جان می دادم اما انتظاری داشتم

شاخه ی عمرم نشد پر گل که چیند دوستی
لاجرم از بهر دشمن کاش خاری داشتم

خسته و آزرده ام، از خود گریزم نیست، کاش
حالت از خود گریزِ چشمه ساری داشتم

نغمه ی سر داده در کوهم، به خود برگشته ام
که به سوی غیر خود راه فراری داشتم

محنت و رنج خزان این گونه جانفرسا نبود
گر نشاطی در دل از عیش بهاری داشتم

تکیه کردم بر محبت، همچو نیلوفر بر آب
اعتبار از پایه ی بی اعتباری داشتم

پای بند کس نبودم، پای بندم کس نبود
چون نسیم از گلشن گیتی گذاری داشتم

آه «سیمین» حاصلم زین سوختن افسرده است
همچو اخگر دولت ناپایداری داشتم

تنهایی

تنهایی مصریست
وقتی که می فهمند از ابتدا تنها بوده ام، تنهایم می گذارند...
و این طاعون قرن است
سالهاست دنیایم سخت یک نفره است.
٦-٨-٩٥ ٨:٣٥
#سید_مجتبی_قاسمی

آبان

مهر

می رود مهر و دلم بی مهر نیست
عاقبت بی مهر با بی مهر زیست
چون که آبان آمده با مهر باش
مهربانی انتهای زندگیست
١-٨-٩٥
#سید_مجتبی_قاسمی

خاطر تنها

گیرم تو را بگیرند از من
با یاد تو در خاطر تنها چه کنند...
٢٢-٩-٩٥ ٢٣:٠٠
#سید_مجتبی_قاسمی

چشمت

گفتم برای چشمت شعری جدا نویسم
چند ساعتی گذشته، در چهره خیس خیسم
دستم به کاغذ است و فکرم پی نگاهت
آخر بگو چگونه عشق تو را نویسم
#سید_مجتبی_قاسمی

از تو

می خواهم از تو بنویسم
اما
همین که به ذهنم می آیی، قلبم به تپش می افتد و نفسهایم به شماره
می خواستم از تو بگویم
از لبخندهایت
از نگاه هایت
و از آنهمه دوست داشتن که با اشاره ای خرجت کنم
تو تنها کسی هستی که مرا به زندگی امیدوار نی کند
تو همان نوری هستی که به زندگیم تابیدی
و تو همان سحری هستی که هیچگاه به صبح نرسید
٢٧-٤-٩٥ ١:٠٠
#سید_مجتبی_قاسمی

دیوونه، نمیشه...

هر بار که یه عکس جدید میزاری، محو تماشای اون عکس میشم و حتی پلک نمیزنم. با دقت به همه جزییاتت نگاه میکنم و تغییراتتو بررسی میکنم.
مثلا اون عینک قهوه ایت، یا دستبند قرمزت ...
خودمو کنارت حس میکنم و شادی تو عکستو باهات شریک میشم. میام دست بکشم به موهات و عطرتو حس کنم ...
بازم به خودم میگم، دیوونه، نمیشه...
٩٥-٥-١ ٠٠:٣٠
#سید_مجتبی_قاسمی

شفق دل

تا می خواهم تو را توصیف کنم، تصویر مبهمت در ذهنم نقش می بندد. تصویری که هیچگاه از آن من نشده...
اما
اما صدایت دائما در سرم می نوازد و مرا مدهوش می کند، لبخند مهربانت و چال گوشه لبت هنوز مرا در خود نگه داشته. برق چشمانت همچون شفقی بر آسمان شب دلم جلوه می کند و جاه طلبانه خود را به رخ می کشد.
آری
تو همانی که در بهشت وعده داده شده اما دنیا را برایم جهنم نموده. بیا تا در دو جهان دورت بگردم. بمان تا عاشقانه هایم را نثارت کنم و لب بگشای تا تو را ستایش کنم.
١-٥-٩٥ ١:٠٠
#سید_مجتبی_قاسمی

پسر ایران

هرگز فراموشت نخواهیم کرد پسر ایران.

پس از مدتها مردی از جنس آریایی با قلبی سرشار از مهر وطن و با چشمانی مملو از امید موجب دلگرمی ایران شد. تو را نه حافظ، نه کوروش و نه سرباز می دانیم، تنها و تنها تو را پسر ایران می خوانیم، فرزندی از جنس نور که غم دوری از وطن نه تنها دورش نکرده بلکه او را تمام قد عاشق ایران نموده. بارقه های امیدمان با وجودت پر رنگتر و فصل مشترکمان که همان عشق به وطن است زنده تر شد. سوگند به اشکهای پاکت، سوگند به صدای قلبمان و سوگند به همه زیباییهای عالم، همه ما تنها به یک عشق زنده ایم و آن هم ایران است و تو ای پسر ایران، اینک که یکی از پرچم داران وطن گشتی، تلاشت را بیشتر از پیش ادامه بده و بدان که قلبهایی از جنس وطن هنوز هم با صدای ایران می تپند و همان بغض و سکوت آرزوی همه ماست. تقدیم به #حافظ_ناظری #سید_مجتبی_قاسمی
٨-٥-٩٥ ١:٠٠